استفهام (منطق)استفهام یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای جمله انشائی تنبیهی، برای طلب فهم چیزی است. ۱ - توضیح اصطلاحمرکب تام انشائی اگر بالذات بر طلب فعل یا ترک فعل دلالت نکند، تنبیه خوانده می‌شود. استفهام، یکی از اقسام تنبیه و به معنای طلب فهم کردن است. ادوات استفهام در فارسی عبارت‌اند از: آیا، چند، چه، که و کی، مانند: «آیا کمالی بهتر از علم هست؟ » و این ادوات در عربی عبارت‌اند از: ما، ایّ، هل، مَن، ا، ام و… . [۱]
قطب‌الدین رازی، محمد بن محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۴۳.
[۴]
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، دانشنامه علائی، ص۷.
[۵]
مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد، ص۲۴-۲۶.
[۶]
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۱، ص۳۱.
۲ - پانویس
۳ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «استفهام»، تاریخ بازیابی۱۳۹۵/۱۰/۳۰. رده‌های این صفحه : اصطلاحات منطقی
|